In de Alumni-nieuwsbrief gaan we in gesprek met oude bekenden én mensen die nog bij Meijburg Rotterdam werkzaam zijn. Johan Schipper werkt sinds 1988 bij KPMG Meijburg & Co. Deze zomer gaat hij met pensioen. Johan Schipper woont in Maassluis met zijn vrouw en heeft twee kinderen en kleinkinderen.
Hoe lang werk je al bij Meijburg en hoe ben je hier terechtgekomen?
Sinds november ’88. Daarvoor heb ik vanaf 1975 bij de Belastingdienst gewerkt. Na het afronden van de oude controleursopleiding van drie jaar heb ik van ’83 tot ’88 op de inspectie vennootschapsbelasting in Rotterdam gewerkt. Toen werd ik door Meijburg gevraagd om daar te komen werken, omdat iemand vertrok. In het begin was het werken bij Meijburg een combinatie van advisering, IB, VPB, overdrachtsbelasting en daarnaast het compliance-werk. Langetijd heb ik veel in de vastgoedpraktijk gewerkt. Op den duur is het accent meer op het compliance-werk komen te liggen. Daar ben ik nog steeds mee bezig. Ik zit in een praktijk waar ik veel contact heb met klanten. Ik ga bij klanten langs of spreek ze via Teams of telefonisch.
Toen ik gevraagd werd om bij Meijburg te komen werken, moest ik daar wel over nadenken. Onze dochter was net geboren. Je hebt je vastigheid, je hebt een carrièreperspectief. Het eerste jaar heb ik wel moeten wennen. Als controleur behandelde je de controlerapporten en had veel gesprekken met belastingplichtigen. Je deed alles en had (destijds) veel vrijheid. Bij Meijburg was dat in het begin heel anders. Ook moest ik me opeens bezighouden met allerlei zaken waar ik mij bij de Belastingdienst nooit mee bezighield. . Bij de Belastingdienst was ik puur vaktechnisch bezig.
Hoe zag Meijburg er in die tijd uit?
Het werk gebeurde allemaal nog op papier. Je had de typekamer, daar zaten dames die alles uittikten. Als er wijzigingen dienden te worden gemaakt, dan waren ze daar niet altijd blij mee.; er werd driftig gebruikgemaakt van het vergislint. Bij mijn start bij Meijburg zaten we met een klein clubje van 15 mensen. Toen had je nog veel minder specialisten, dus iedereen deed alles. Wanneer je echt specialistische vragen had, werd er gebeld met Amstelveen. Daar waren al wel specialisten werkzaam.
Het was ook de tijd van het roken. Er was een lunchkamer, die soms helemaal blauw stond van de rook. Je kreeg soms papieren terug die stonken naar de sigarettenrook. Dat kun je je nu niet meer voorstellen. Daarnaast is de manier van werken totaal veranderd. Je had papieren dossiers en daar spitte je doorheen. Computers hadden we nog niet. We hadden één pc, daar werden wat dingen op opgezocht. Daarnaast werden in die tijd meer vragen gesteld vanuit de Belastingdienst, meer controles. Er is een hoop veranderd, maar veel ten goede, vind ik.” Dan, lachend: “Met schade en schande heb ik me door die veranderingen heen bewogen.
Wat is de grootste verandering in al die jaren?
Eén van de grootste veranderingen is dat vroeger naast het compliance werk ook in meerdere mate advieswerk werd gedaan. Ongeveer twintig jaar geleden is dat veranderd, toen zijn die specialisaties, waaronder compliance, veel meer uit elkaar gaan lopen.
De andere grote verandering is de automatisering. Dat begon toen we verhuisden in ’89. Langzaam maar zeker kregen we de mogelijkheid om naslagwerken en vakliteratuur elektronisch te benaderen. Je kunt je toch niet meer voorstellen dat je in papieren registers moest zoeken. Dat zou je nu ook niet meer willen. Bovendien is het aanbod van vakliteratuur enorm toegenomen en moet je wel een schiftingen maken, omdat je niet alles meer kunt doornemen en bijhouden. Maar ik vind het wel leuk om de beginselen van alle fiscale gebieden te kennen.
Wat is er nog hetzelfde?
Meijburg is al jaren een platte organisatie, waar niemand te beroerd is om je te helpen. Daarnaast is de borrel op vrijdagmiddag er nog steeds. Die werd al georganiseerd in het oude gebouw. Dan werd er een kar neergezet met wat frisdrank, een paar biertjes en wat nootjes. Ik heb dat altijd superleuk gevonden. Je leert je collega’s op een andere manier kennen. Dat is ook heel belangrijk, want zo worden de lijntjes korter.
Na de zomer ga je met pensioen. Waar kijk je naar uit?
Het is heel gemengd. Aan de ene kant kijk ik er erg naar uit: bijvoorbeeld dat ik geen uren meer hoef te schrijven, minder de druk die er toch ongemerkt is zal voelen en daardoor minder het gevoel heb soms achter de feiten aan te lopen. Maar het werk ga ik ontzettend missen, want dat vind ik nog steeds heel leuk om te doen. Ik vind het heerlijk om gewoon lekker bezig te zijn en mensen om me heen te hebben. In ieder geval blijf ik hier nog voor een jaar één dag per week werken. Verder ga ik vast en zeker nog iets anders zoeken, bijvoorbeeld vrijwilligerswerk. Maar ik wil wel zelf de regie houden, want voor je het weet zit je hele week weer vol. Dus ik ga eens lekker om me heen kijken. Het liefst heb ik contact met mensen en doe ik werk waarbij ik m’n bovenkamer mag gebruiken. Dat vind ik het leukst.
Kan je je nog een mooi, hilarisch of gek moment herinneren?
Iets waar ik meteen aan moet denken: we hadden een overleg, dat was in de tijd dat we nog mochten roken op kantoor. Iemand in dat gezelschap rookte sigaretten. We hadden besloten om na afloop ergens wat te eten in Rotterdam, maar voor vertrek moest de asbak eerst geleegd worden. Dat ging niet helemaal goed, want opeens staken de vlammen uit de prullenbak op! Dat werd gauw met wat water geblust.
