In de Alumni-nieuwsbrief gaan we in gesprek met oude bekenden én mensen die nog bij Meijburg werkzaam zijn. Marilou de Kok studeerde fiscaal recht aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en begon in april 2014 bij KPMG Meijburg als fiscaal jurist in de BTW praktijk. Na twee jaar maakte ze de overstap naar het Ministerie van Financiën, waar ze aan de slag ging als beleidsadviseur indirecte belastingen. Inmiddels werkt ze als landelijk projectleider intensief toezicht bij de Belastingdienst. Marilou is getrouwd met Maarten, die ze leerde kennen bij KPMG Meijburg. Samen hebben ze twee kinderen en wonen ze sinds 2019 in Maarn.
Hoelang ben je al weg bij Meijburg en wat ben je daarna gaan doen?
“Op 1 november 2016 ben ik bij het Ministerie van Financiën gaan werken. Dat is nu bijna zeven jaar geleden. Bij Meijburg ben ik eerst werkstudent geweest. Hier startte ik mee in mei 2013 en uiteindelijk studeerde ik af in december van dat jaar. In het voorjaar en de zomer van 2014 heb ik vervolgens nog rondgereisd. Ik ben eind 2014 echt begonnen ben bij Meijburg. Daar ben ik meteen gaan werken in de btw-praktijk.”
“Ik heb fiscale economie gestudeerd in Rotterdam en dat macroplaatje – dát is waar ik naar op zoek was. Dus: hoe verhoudt een advies zich tot het hele bedrijf en tot de hele maatschappij? Als btw’er ben je specialist en moet je zorgen dat je bij een klant aanhaakt. Zelden zie je het hele plaatje van de klant. Ik merkte dat ik daar steeds meer behoefte aan had. Het was ook een stukje rechtvaardigheidsgevoel. Op een gegeven moment kon ik het gewoon niet meer goed uitleggen waarom de wet gewoon zo werkte. Ik weet nog dat ik met die instelling bij het Ministerie van Financiën ging werken: ik ga de wetgeving simpeler en uitlegbaarder maken. Daar ben ik inmiddels van teruggekomen, omdat ik heb gezien dat het speelveld niet zo simpel is.”
Wat waren de grootste verschillen tussen het Ministerie van Financiën en Meijburg?
“Bij het Ministerie van Financiën heb ik me beziggehouden met alles wat komt kijken bij het maken van beleid en wetgeving op het gebied van indirecte belastingen en de advisering en ondersteuning hierin van de staatssecretaris van Fiscaliteit en Belastingdienst. Zo deed ik de onderhandelingen van richtlijnvoorstellen in Brussel, bereidde ik wet- en regelgeving voor en verzorgde ik de afstemming met andere ministeries. Ook ondersteunde ik de bewindspersoon bij de communicatie over deze onderwerpen richting de politiek. Het is totaal anders dan het werk bij Meijburg en heel afwisselend. Daarnaast zit het een stuk complexer in elkaar, er zijn veel stakeholders. Die dossiers vond ik het allerleukst. Hoe meer stakeholders, hoe leuker het wordt, maar ook hoe complexer het uiteindelijk is.”
“Anders dan bij Meijburg gebeurt veel bij het Ministerie van Financiën in een soort jaarcyclus. Veel wetgeving loopt mee in het jaarlijkse belastingplan. Daarvoor moet je allemaal voorbereidingen, onderhandelingen en afstemmingen hebben gedaan. De voorbereidingen lopen soms wat langer, maar het is altijd de ambitie om het binnen een jaar of twee jaar geregeld te hebben. Er zit dus druk op. Gek genoeg heb ik als ambtenaar meer werkdruk ervaren dan in die twee jaar bij Meijburg.”
“Een ander groot verschil is dat ik bij het Ministerie veel meer in mogelijkheden kon denken en de beperkingen van wetgeving kleiner waren. Alleen Europese wetgeving kan beperkend werken, voor de rest zat ik zelf aan de knoppen. Toen ik daar net begon, merkte ik dat ik eerst bij veel dingen dacht: ‘Dat past niet binnen de huidige nationale wetgeving.’ Ik moest meer gaan denken: ‘Wat zou de ideale situatie zijn, past dat binnen de Europese wetgeving en de Rijksbegroting en is er voldoende steun in het parlement voor dit idee?’.”
Inmiddels werk je sinds september bij de Belastingdienst.
“Bij de Belastingdienst zit ik nu bij de afdeling Klantbehandeling. Ik ben de landelijk coördinator voor intensief toezicht, waar ook btw-carrouselfraude een thema is. De afdeling Klantbehandeling heeft een adviserende, ondersteunende en coördinerende rol binnen het onderdeel midden- en kleinbedrijf (MKB) van de Belastingdienst en adviseert over de keuzes in de handhavingsaanpak. Ik treed op als een spil tussen ICT’ers, inhoudsspecialisten en het hogere management. Ik ben dus een aanspreekpunt vanuit de kantoren en vanuit de landelijke unit. Ik zie mijzelf als een soort vertaler van abstracte handhavingsplannen naar concrete acties. Het is een nieuw opgezette functie, dus ik kan er gaandeweg ook mijn eigen draai aan geven. Een verschil tussen de Belastingdienst en het Ministerie van Financiën is dat je niet meer de dynamiek van een jaarlijkse cyclus hebt. Ook is het even wennen dat ik geen invloed meer heb op de wetgeving. Ik moet het weer gaan doen met de bestaande kaders.”
Wat is een hoogtepunt bij Meijburg dat je is bijgebleven?
“Op deze locatie heb ik maar heel kort gezeten. Ik was nogal verknocht aan de oude Meijburg-locatie. Ik kan me herinneren dat we een crowdfundingsactie op hadden gezet, waar iedereen aan mee wilde doen. Hoog en laag. Het mooiste vond ik de bar, die mogelijk werd gemaakt door deze actie. Nieuw kost een bar al gauw duizenden euro’s, maar op Marktplaats vonden we er toen eentje voor vijfhonderd euro die verderop in de straat bleek te staan. Dat zie ik nog voor me: terwijl de vrijdagmiddagborrel net een beetje begon, hebben een aantal collega’s die bar opgehaald en naar boven getild. Nog geen uur stond ‘ie er gewoon. Ik vond het echt jammer dat die bar niet meeging naar deze locatie!”
“Dat was ook mijn grootste cultuurshock bij het Ministerie van Financiën: een groot deel van de mensen wilden liever om vijf uur naar huis in plaats van samen borrelen. Ik ging dus in no time van die Meijburg-borrelcultuur naar liever niet borrelen met kantoorlui. Bij Meijburg was het samen hard werken, samen uit. Bij het Ministerie van Financiën was dat opeens 180 graden anders.”
Hoe vind je het om onder een dak met een andere fiscalist te wonen?
Lachend: “Dat gaat hartstikke goed. Eerst konden we heel makkelijk dingen bespreken, nu moeten we allebei nadenken of de ander het wel mag weten. Ik maakte bij het Ministerie van Financiën de wetgeving waar hij vervolgens als adviseur mee moest gaan werken. Het belastingplan is natuurlijk voorafgaand aan Prinsjesdag strikt geheim, dus ik kon hem niet vertellen welke wetswijzigingen wij voorzien hadden. Ergens vind ik dat ook wel weer heel grappig. Gelukkig blijft er nog genoeg over om over te praten.”
