In de Alumni-nieuwsbrief gaan we in gesprek met oude bekenden én mensen die nog bij Meijburg werkzaam zijn. Evert van Gasteren studeerde fiscale economie aan de Maastricht University en kwam in november 2002 vers vanuit de studiebanken bij KPMG Meijburg terecht. Na de zomer van 2009 maakte hij de overstap naar VolkerWessels, waar hij inmiddels directeur fiscale zaken is. Van Gasteren woont met zijn vrouw en drie kinderen in Rotterdam.
Hoe ben je je carrière ooit begonnen bij Meijburg?
“Niet zoals veel anderen als werkstudent – ik kon in 2002 recht uit de collegebanken meteen aan de bak. We zaten toen op het Brainpark aan de K.P. van der Mandelelaan. Daar kwam ik op de kamer bij Aroen Rambhadjan. Het eerste wat hij vroeg: ‘Ik rook, dat vind je toch niet erg, hè?’ Dat was denk ik het laatste jaar dat dat nog mocht. Op het moment dat je toen startte, deed je echt alles. Je moest bijvoorbeeld aangiftes maken. Want als je geen aangiftes kon maken, dan kon je ook geen advies geven. Daarnaast wat meer simpele dingen, zoals verzoeken fiscale eenheid. Je begon klassiek met de simpele klusjes, met verschillende verzoeken hier en daar. Dat zie je nu niet zoveel meer. Ik werkte op dat moment met name voor Chris Spanjersberg, Kees Vink en later heb ik nog wat dingen voor Robert gedaan. Eind 2005 ben ik de M&A-praktijk ingegaan, met name met Jan Pieter.”
In 2007 ging je naar Londen. Hoe was dat?
“De tijd in Londen was een heel gek ritme. Je stond op, ging naar je werk en als je om 9:00 uur op kantoor was dan was je de eerste. De rest moest op dat moment nog met de trein komen ver buiten Londen. Wanneer je klaar was, ging je naar de pub. Die sloot om 23:00 uur de deuren en daarna ging je naar huis. Dat was het basisritme. In Londen deed je vooral dealwerk, dus het ging met ups en downs. Voor alle deals had je een deadline, soms had je er twee tegelijkertijd. Dan was het weinig slapen en veel werken. Maar er waren ook periodes waarin de deals zich nog in de beginfase bevonden en dat je bij wijze van met je benen op het bureau aan het bedenken was hoe je het zou gaan aanpakken.”
Na anderhalf jaar kwam je weer terug in Rotterdam.
“Voor ik naar Londen ging was er in Rotterdam al veel gebeurd: het kantoor groeide van vijftig naar honderd man. We hebben toen heel erg ingezet op het binnenhalen van jonge mensen van de universiteit. Ik vond het altijd erg leuk om die studentendagen te bezoeken en met studenten op stap te gaan. Dat werkte goed, het groeide snel en veel mensen zijn uiteindelijk ook lang bij Meijburg gebleven. Dus toen ik terugkwam uit Londen, kwam ik binnen op een soort nieuw kantoor.”
In 2009 ging je weg bij Meijburg en begon je in september bij VolkerWessels. Waarom?
“Ik vond het uiteindelijk te veel een papieren wereld. Wat ik met name merkte toen ik terugkwam uit Londen: je maakt heel hoogdravend advies, dat gaat naar jouw klant. Soms is het drie jaar later de puinhoop opruimen, omdat ze toch iets anders gedaan hadden dan wij bedacht hadden. In de advieswereld sta je best wel ver af van het eindproduct. Het eindproduct is natuurlijk ook het advies, maar wat moet er feitelijk mee gebeuren? Wat komt er daadwerkelijk tot stand?”
Wat zijn de grootste verschillen met waar je nu werkt en Meijburg?
“Bij VolkerWessels zit ik helemaal aan de andere kant van het spectrum. Wanneer ik hier naar buiten kijk, zie ik vijf of zes torens die wij hebben gebouwd. Als ik hiernaartoe rijd, rijd ik over wegen die wij zelf hebben aangelegd. Ik doe het niet met m’n eigen handen, maar ik ben wel betrokken bij het hele proces van niets tot iets. Dat vind ik superleuk. Bij VolkerWessels ben ik begonnen als enige fiscalist. Inmiddels zitten we met7 fiscalisten, die bij de start allemaal minimaal vijf à zes jaar ervaring hadden. VolkerWessels is een bouwbedrijf, dat betekent handen uit de mouwen en knallen. Je moet daarom echt iemand zijn die met iedereen overweg kan. Want iedereen heeft uiteindelijk met fiscaliteit te maken. Daarnaast is het een echt projectenbedrijf. Vaak kom je dezelfde dingen tegen, maar ieder project heeft weer z’n eigen elementen waardoor het elke keer toch nieuw en anders is.”
Wat of wie mis je het meeste aan Meijburg?
“Het hoofdkantoor bij VolkerWessels is heel klein, ongeveer vijftig mensen. Een veel kleinere club dan bij Meijburg. Bovendien zit je niet in de stad, dus je bent minder in de omgeving waar sociale dingen gebeuren. Dat moet bij ons echt georganiseerd worden. In het bedrijfsleven is het sociale gebeuren op en rondom het kantoor toch anders. Daarbij werkte je bij Meijburg met een hele grote groep jonge mensen. Die vinden het natuurlijk sowieso leuk om sociale dingen te organiseren, daar gebeurt dat veel meer.”
Kan je je nog een mooi, hilarisch of gek moment herinneren?
“Ik kan me een kerstavond in Londen herinneren. Arnout Haeser en ik waren hard bezig om een rapport af te maken. Vóór de kerst moest alles ingeleverd worden.. Die avond zouden we terugvliegen. Het was waardeloos weer. Eenmaal bij London City Airport, bleek het vliegveld gesloten. Volgens mij hebben we toen onze ouders last minute vanuit Nederland een Transavia-vlucht laten boeken naar Nederland vanaf Stansted, helemaal aan de andere kant van Londen. Die ging anderhalf uur later. Wij sprongen eigenlijk al in een taxi met het idee: ‘Wij vieren kerst met z’n tweeën in Londen dit jaar.’ Gelukkig bleek het vliegtuig een uur vertraagd, dus uiteindelijk zijn we thuisgekomen – al was het dan om twee uur ’s nachts. Een week na kerst sprak ik m’n moeder. Die vertelde dat ik tijdens het kerstdiner behoorlijk stil en afwezig was alsof ik met mijn ogen open had zitten slapen. Je bent na zulke deadlines natuurlijk helemaal gaar, alleen heb je dat zelf niet altijd door.”
