In de Alumni-nieuwsbrief gaan we in gesprek met oude bekenden én mensen die nog bij Meijburg werkzaam zijn. In deze editie gaan we in gesprek met Chris Spanjersberg die sinds 1 januari dit jaar met pensioen is. Hij woont in Capelle aan den IJssel samen met zijn vrouw, Caroline. Samen hebben ze een tweeling van 23 jaar, die niet meer thuis woont. In zijn vrije tijd tourt Chris graag in een klassieke auto.
Je hebt in Rotterdam gestudeerd, hoe verliep dat?
Ik studeerde bedrijfseconomie in Rotterdam met een fiscale afstudeerrichting. Toen ik afgestudeerd was had ik nog militaire dienstplicht maar in die tijd was er een enorm tekort aan fiscale belastinginspecteurs. Het ministerie van financiën maakte destijds een deal met het ministerie van defensie waarbij je vrijstelling kreeg van militaire dienst als je aan de slag kon als belastinginspecteur. Vandaar dat ik ben begonnen als adjunct belastinginspecteur bij de Belastingdienst en daar een opleiding van 3 jaar heb gevolgd. Ik heb gedurende die opleidingstijd op verschillende afdelingen gewerkt maar had al vrij snel door dat ik niet bij de Belastingdienst wilde blijven werken. Via een vriend kwam ik bij Coopers & Lybrand (een voorloper van het huidige PWC) terecht.
Hoe ben je bij Meijburg terecht gekomen?
In oktober 1996 ben ik bij Meijburg gestart als Senior Manager. Omdat ik daarvoor werkte als adviseur bij PWC begon ik hier als portefeuillehouder, inmiddels zijn we 28 jaar verder. Ik heb toen ik begon veel met de partners van destijds Paul Eerdmans en Theo Zegers gewerkt.
Hoe zag Meijburg er in die tijd uit?
Het Meijburg van toen en nu is niet te vergelijken. Het kantoor in Rotterdam was een stuk kleiner, ongeveer 40 personen. Sommige partners drukten een stempel op de organisatie en hadden een rem op vernieuwing en groei, dat kun je je nu niet meer voorstellen. De nadruk lag vooral op de inhoud, dat is gelukkig altijd zo gebleven.
Wat is de grootste verandering in al die jaren?
Het grootste verschil is de snelheid. Vroeger ging alles per brief, fax en zelfs per telex. Mailverkeer bestond niet. Mijn eerste laptop was een portable computer, een enorm log bakbeest van een paar kilo. De telefonische bereikbaarheid verliep via vaste telefoon of piepers. Iedereen op kantoor droeg een pieper bij zich en op het moment dat je van je werkplek was, werd je opgepiept en moest je zo snel mogelijk naar een telefoon gaan om terug te bellen. Een van de partners vond de mobiele telefoon alleen iets voor vertegenwoordigers, en dus Meijburg-adviseur onwaardig...
Wat was jouw rol binnen Meijburg?
Ik werkte de laatste jaren voornamelijk voor de grotere internationale familiebedrijven, de Turkije-desk samen met Zafer en ik was vraagbaak met betrekking tot fiscale eenheid.
Welke periode van je carrière vond je het interessants?
Ik vond de jaren 90, de tijd dat Nederland heel populair was bij buitenlandse internationale ondernemingen heel leuk omdat je veel nieuwe klanten tegen kwam en hele voordelige afspraken met de Belastingdienst kon maken. Je kon er mooie dingen uithalen voor de klant dus er hing een positieve sfeer. Je was breed bezig en haalde veel nieuwe klanten binnen.
De laatste tijd met familiebedrijven was ook een bijzondere en interessante tijd omdat je langer en meer betrokken bent bij de mensen die je adviseert. De persoonlijke relatie staat dan meer centraal, en dat heeft mij ook veel plezier in het werk gegeven.
Sinds begin deze maand ben je met pensioen, hoe voelt dat? En waar kijk je naar uit?
Officieel is 1 januari inderdaad mijn pensioen ingegaan. Wat prettig is! De werkdruk is weg, werkdruk geeft voldoening maar geeft ook wel de nodige stress en een hoop kopzorgen. Omdat ik al zo lang op sommige klanten zit, blijf ik nog een jaartje meekijken en dan ga ik écht met pensioen. Waar ik het meest naar uitkijk is tijd besteden aan mijn klassieke auto’s. Dat kwam er de afgelopen jaren te weinig van dus ik ben blij dat ik daar nu meer tijd voor ga krijgen. Uiteraard ga ik ook mooie reizen maken met Caroline.
Wat zal je het meeste gaan missen?
Lastig, want best wel veel! Ik denk toch dat ik het contact en het samenwerken met mijn collega’s nog het meest ga missen. Meijburg is een club met jonge, getalenteerde mensen en dat geeft veel energie. Ik heb gelukkig nog een jaartje om daar geleidelijk aan te gaan wennen...
Tot slot, kan je je nog een mooi/hilarisch/gek moment herinneren?
Mooie momenten te over! Een mooi moment wat ik me nog goed herinner is dat ik jaren geleden samen met Harrie in Finland was. De klant nodigde ons uit voor een ijshockeywedstrijd op onze avond van vertrek. Harrie en ik keken elkaar aan en hebben onze vlucht om laten boeken. Het was een waanzinnige avond! En ook met Zafer heb ik op business trip in Istanbul mooie dingen meegemaakt: zo kregen we van een klant aldaar een ware VIP-behandeling, en werden we met een enorme Mercedes (met geblindeerde ramen) door de ‘chauffeur van de zaak’ dwars door Istanbul gereden. Na een uitgebreid diner met de klant in een chique restaurant werden we door de chauffeur weer keurig naar ons hotel gebracht. Dat zijn mooie hoogtepuntjes, die je niet snel vergeet!
Terugkijkend is er bij Meijburg in die 28 jaar veel in positieve zin veranderd: Meijburg is nu groter, meer gespecialiseerd, en daardoor kwalitatief nog beter geworden, en daarnaast ook nog een stuk gezelliger geworden. Dat is mooi om op terug te kijken. Ik raad daarom ook iedereen aan om datzelfde na te streven: Meijburg ooit groter, beter en gezelliger achterlaten dan toen je er ooit begon!
